Boos, verdrietig, moedeloos word je van veel gebeurtenissen. Een gevoel van onmacht maakt velen onder ons vaak somber en negatief. Vreselijke toestanden en laffe directe aanslagen op mensen die van een andere wereld durven dromen. Een doorgaande vernietiging van de resterende natuur op deze toch al kleine planeet. De terreur tegen ieder ‘alternatief’, zoals de aanslag in Suruç (Turkije) of het (para)militaire geweld tegen de ‘opstandige’ bevolking in Mexico. Van staats- tot IS-geweld tegen een ieder die het anders ziet.
Onze strijd is altijd internationaal!
Gelukkig zijn er mensen die hier wel over berichten in de (meestal) onafhankelijke media zoals Buiten de Orde. Deze informatieve en kritische teksten bereiken (volgens mij) echter lang niet altijd mensen die het wellicht ook zouden moeten lezen en weten. Hoewel we er niet meteen van uit moeten gaan dat zij de informatie ook daadwerkelijk zullen lezen of serieus zullen nemen. Of dat het enkel een gebrek aan goede en juiste informatie zou zijn die deze mensen anders zou laten denken.
Denk in het geval van de bovenstaande voorbeelden aan Turkse moskeeën en verenigingen, of Mexicaanse bedrijven en de ambassade. Overal zit wel iets dat of iemand die je kan bereiken door simpelweg een tekst in de bus te doen. Onze strijd voor vrijheid en anarchie is altijd internationaal. Of het ook iets zal uitmaken weet ik niet, maar laten we het doen voor die enkeling die er wel voor open staat. Die er misschien, hopelijk mee in de weer gaat op een positieve manier. Wie dat is weet je nooit, dus blindelings te werk gaan in dit geval is verder prima. Ook is het een eenvoudige, directe manier om te laten blijken dat er zich mensen druk om maken. Een informatieve tekst aanbieden of doneren is natuurlijk ook geen misdaad. Dat ze niet gaan zeggen straks ‘Wir haben es nicht...’ En mocht er toch iemand van over de zeik gaan, heb je waarschijnlijk ook de juiste te pakken.
Een bescheiden oproep dus aan alle lezers. Om eens stil te staan bij onze eigen omgeving en deze te benaderen. Om de teksten/info die wij goed en belangrijk vinden verder te verspreiden aan, onder anderen, mensen die een ‘link’ hebben met het onderwerp. Niet zozeer enkel potentiële medestanders opzoeken maar daarnaast ook juist die andere ‘partijen’ en individuen. Zo’n link kan al simpelweg een land van herkomst zijn of een bepaald
gebied. Om hier desnoods een ‘sport’ van te maken, want al fietsend heb je zo een leuke route gedaan.
Zo zagen we bij het proces tegen Joke Kaviaar dat mensen de teksten kopieerden en gingen plakken in de stad of een leus aanbrachten met verf op de muur. Ook dat soort acties zijn nuttig en nemen (in ieder geval tijdelijk) de stad ook weer een beetje terug en doorbreken de normaliteit en afgedwongen zwijgzaamheid van een samenleving. Goede informatieve teksten verspreiden tijdens een rondje fietsen door de stad kan ook een effectieve bijdrage leveren aan de verdere verspreiding. Natuurlijk kun je zelf ook iets schrijven maar dus ook gewoon simpelweg een tekst uit bijvoorbeeld de Buiten de Orde halen. Ervan uitgaand dat de auteurs dit ook prima vinden. Bij twijfel of de doelgroep/lezers wel zo vriendelijk zijn, zou je altijd de naam van de schrijver kunnen weghalen. Om verder niet de indruk te geven dat het ook de auteur zelf is geweest die het in de bus heeft gedaan. Natuurlijk zijn wel veel teksten terug te vinden op het internet en zo ook de bron of schrijver. Het gaat ook enkel om de directe verspreiding van die informatie en een echo van een boze menigte te laten weerklinken. Dat er eens iets anders in de bus zit dan een slechte krant met reclamefolder kan nooit kwaad.
You know what I like, so copy cats get out on yer bike!
door Dr. P.