De boekenweek 2020 had als thema “rebellen en dwarsdenkers”, maar nodigde geen rebelse schrijvers uit, alleen mainstream schrijvers. Logisch, want de commerciële uitgeverijen willen een stabiele status quo behouden en boeken verkopen, geen rebellen.
Over de manier waarop we om zouden moeten gaan met dieren wordt nogal wat geschreven. Vegetarisme en veganisme komen we in de beweging al sedert lange tijd tegen, en in de meeste kraakpanden in Nederland hoef je tegenwoordig niet meer te vragen of de voku wel veganistisch is. Toch blijft het veganisme een discussiepunt onder anarchisten en links-radicalen.
De verrechtsing is een dreigend feit. We kunnen de strijd daartegen centraal stellen. We kunnen, in plaats van louter reactief op te treden, echter ook vanuit onze eigen kracht vertrekken en onze eigen strijd en eigen alternatieven naar voren schuiven. Dylan plein in dit artikel voor het tweede.
De PVV rukt op, en in het kielzog van Wilders houden racistische menigten en soms regelrechte knokploegen huis. Tegenover dit aanzwellend fascistische getij zien we slechts zwak en verbrokkeld verzet. Bezorgdheid is wijdverbreid, maar het zet weinig zoden aan de dijk. Antiracisten en antifascisten staan zwak. Het is zaak dat we kijken in hoeverre we daar zelf soms aan bijdragen.
Boos, verdrietig, moedeloos word je van veel gebeurtenissen. Een gevoel van onmacht maakt velen onder ons vaak somber en negatief. Vreselijke toestanden en laffe directe aanslagen op mensen die van een andere wereld durven dromen. Een doorgaande vernietiging van de resterende natuur op deze toch al kleine planeet. De terreur tegen ieder ‘alternatief’, zoals de aanslag in Suruç (Turkije) of het (para)militaire geweld tegen de ‘opstandige’ bevolking in Mexico. Van staats- tot IS-geweld tegen een ieder die het anders ziet.
