revolutie
Politieke idealen en revolte tegen barbarij
Het is opmerkelijk dat waarover wij ons heden druk maken makkelijk aangevuld blijkt te kunnen worden met teksten van een eeuw geleden met een gelijke strekking, zoals de tekst van Rosa Luxemburg, de lezing van Bertrand Russell. Maar net zo goed als een anderhalve eeuw (1864) eerder George P. Marsh. Of halverwege de 20ste eeuw Claude Lévi-Strauss. Kortom, anderhalve eeuw zijn we al geïnformeerd over de toestand die we nog steeds lijken te tolereren, terwijl ons bestaan op speld wordt gezet door lui die denken juist daaraan, aan die destructie, te kunnen verdienen. Misschien lukt het de gele hesjes ons wakker te schudden om verzet te bieden en zelfbeheer.
De jaren zestig
Dekolonisering van een geschiedbeeld
Dansende en blowende hippies in San Francisco. Ludiek actievoerende Provo’s in Amsterdam. Protesterende studenten in Parijs, Berlijn, Rome, Maagdenhuisbezetters in Amsterdam, eerdere universiteitsbezettende studenten in Berkely en Columbia Universiteit. Een demonstrerende stadsbevolking in Praag tegenover Russische tanks. Miljoenen stakende arbeiders in Frankrijk, Italië en elders. Nog veel meer dansende en blowende hippies, in Woodstock, in Kralingen op de Isle of Wight… Dat zijn beelden die mensen zich voor de geest halen als ze spreken over ‘de jaren zestig’. Zoomen we in op 1968, het jaar waarin dat decennium van rebellie haar symbolisch hoogtepunt bereikte, dan zien we meer van hetzelfde, in hogere intensiteit.
Idlib, een stad om tijdens Kerstmis aan te denken
Een update over het laatste bolwerk van verzet
Vanaf vrijdag 14 september ligt de stad Idlib, algemeen erkend als het laatste bolwerk dat niet aan Assad onderworpen is, onder dreiging van een coalitieaanval van Assad, Rusland en Irans Hezbollah. Er waren op donderdag 6 en vrijdag 7 september vatenbommen op medische posten afgeworpen om ziekenhuizen uit te schakelen, wat als dreigement moest dienden. Maar op die bewuste vrijdag liet Assad een verzoeningsbrief uitgaan waarin hij het district Idlib tot overgave uitnodigde. Als antwoord hierop is de bevolking in de stad en alle steden en dorpen eromheen de straat opgegaan met de leuze ‘wij kiezen voor verzet’ en ‘Assad moet aftreden’. Deze status quo duurt nu al een maand. Sindsdien ontvangen ook anarchisten oproepen tot steun en mijn artikel is een oproep om daar positief op in te gaan en de twijfel die daartegen bestaat opzij te zetten.