Buiten de Orde #4 2018: Duitsland

Dit laatste nummer van 2018 heeft de adem van het verleden in zich. Op 11 november eindigde honderd jaar geleden de Eerste Wereldoorlog als gevolg van de ineenstorting van het keizerlijke regeringssysteem in Duitsland. Daarop brak de revolutie uit, die echter door socialistische parlementariërs werd neergeslagen. Daarom is Duitsland ditmaal het thema. Hierin worden ook andere situaties uit de Duitse geschiedenis besproken. Een halve eeuw geleden was het 1968, een jaar met een veelheid van opstanden en repressies, waarvan Parijs en Praag de hoofdschotel boden.

Maar er zijn ook andere onderwerpen. Zoals in Griekenland, waar deze zomer een internationaal anarchistisch symposium werd gehouden. Daarin werd uitvoerig ingegaan op breed verzet van de bevolking tegen de staat en tegen een economie die de belangen van de bevolking niet steunt. In het Midden-Oosten is de Arabische Lente nog steeds niet afgelopen en zijn er nog gebieden waar het volk zelf zich kan organiseren tegen de staat. Ditmaal gebeurt dat in Idlib, Syrië. Daar wil men geen gewillige prooi zijn van absolutistische aasgieren als Turkije, Saoedi Arabië, Qatar of de Baath-kliek van Assad. Het is zoals het verhaal van altijd: raden, communes, daden die tot ideeën inspireren, ideeën die door de daad worden herkend.

Dit nummer bevat veel theorie: Kees Stad vergelijkt het denken van Marx met dat van Proudhon en geeft hiermee een basis voor een goed gesprek onder historisch materialisten. Hanna bespreekt een xenofeministisch manifest, waarin wordt opgeroepen voor een technologie die vrouwen ontslaat van hun ‘natuurlijke’ en‘biologische’ rollen bij voortplanting.